نوبر بهاره!

در خبرها آمده بود که تلویزیون دولتی ترکیّه، اعلام کرده است که نوروز بزرگترین عید جهان ترک، جشن گرفته می شود! بعد از دزدیدن و بلعیدن جناب مولانا حالا چشم و دلمان روشن که نوبت به نوروز باستانی هم رسید و بعید نیست که همین روزها تخت جمشید را هم ادّعا کنند و آنوقت خر بیاور و باقالی بار بزن که نوبر بهاره چغاله. ظاهرا شیخ اجل سعدی هم دل خونی از این یغماگری ترکها داشته که فرموده است:
آن کیست کاندر رفتنش صبر از دل ما می برد******تُرک از خراسان آمده ست از فارس یغما می برد

عربها هم که گیر داده اند به خلیج تا ابدالدّهر فارس. هی پسوند عربی پشتش می گذارند و خبرگزاریهای خارجی را شارژ مالی می کنند تا به ساز آنها برقصند، انگار نه انگار که تاریخی هست و هرودتی و اسنادی معتبر و ثبت شده در سازمانها و مجامع بین المللی که ثابت می کند قبل از اینکه موجودیّت آنها بعنوان یک ملّت به ثبت رسیده باشد، این خلیجِ نیلگون، فارس بوده است.

جایی خوانده بودم که طیّ دیداری که مرحوم محمّد علی فروغی نخست وزیر رضا شاه با کمال آتاتورک داشت، از او پرسیده بود شما که می دانید ابن سینا و مولانا ترک نیستند پس چرا اینهمه اصرار بر ترک بودن آنها دارید؟ آتاتورک پاسخ داده بود که درست است، آنها ترک نیستند و کمتر کسی باور می کند امّا ما اینقدر بر این نکته اصرار و پافشاری می کنیم تا همگان باور کنند. ما باید برای کشورمان فرهنگ بسازیم. شما ریشه در این زمین دارید و ما ناچاریم برای کشور جدیدمان فرهنگی تازه بسازیم.
بگذریم که خود مولانا قرنها پیش پاسخ این فرهنگ دزدی را اینگونه داده است:
اگر چه تو ماه، تُرکی و من تُرک نیستم******دانم اینقدر که به ترکی، آب است سو

ظاهرا دولت همیشه کُردستیز ترکیّه فراموش کرده است که هنگام برگزاری جشن نوروز توسّط کردها چگونه کار را به آنها سخت می گرفت چرا که برگزاری جشنهای نوروز توسط اکراد، تبدیل به نماد مبارزه و مقاومت شده بود. بنا به گزارش خبرگزاریها همین امسال هم شهروندان کرد ترکیه در دیار بکر و استانبول هنگامی که برای برگزاری عید نوروز در میدان شهر جمع شده بودند مورد حمله و تاخت و تاز پلیس ترکیّه قرار گرفتند و گزارشها حاکی از تعدادی کشته و مجروح داشت. جرم کردها هم حتما این بوده که مبادرت به برگزاری بزرگترین عید جهان ترک کرده بودند!

با اینهمه مشکل نه در ترکهاست و نه در عربها. از ماست که بر ماست. مسلّط شدن یک قوم بی اصل و نسَب بر یک سرزمین باستانی نتیجه اش می شود همین. آخوندها بیخود یدک کش ضدّ ایرانی بودن نشده اند. سرمایه های ملّی و میهنی را طی سالیان حکومت خویش به باد فنا داده اند. اختلاسهای میلیاردی تنها قسمت کوچکی از فاجعه به شمار می آید. قراردادهای نفتی و گازی شان مخصوصا با چین و پاکستان و هند که رو شود، آنوقت باید ترکمنچای و گلستان را قاب گرفت و حلوا حلوا کرد. آثار باستانی را که نماد یک ملّت کهن است غارت کرده و به تاراج داده اند. موضعگیریهایشان در مورد اعیّاد ملّی و باستانی و سایر آداب و رسوم هم که اظهر من الشّمس است و به کرّات بیان کرده اند. آنها نه از نوروز دل خوشی دارند و نه کلا اعیاد ملّی را به رسمیّت می شناسند. تاریخ قبل از اسلام را هم به زعم خودشان می خواهند ماست مالی کنند. کاش حدّاقل اسلام درستی داشتند.
از همین جاست که جاعلان و تحریف کنندگان و دزدان فرهنگ، حریصتر شده و اگر قبلا این لاطائلات را در بین خویش زمزمه می کردند، حالا از تلویزیون دولتی شان بی هیچ ترس و بیمی و البته شرمی، اعلام می کنند و نوروز را بزرگترین عید جهان ترک معرفی می نمایند.
آخوندها همه چیز یک ملّت را یکجا به حراج گذاشته اند. با اینهمه امّا از آن سو البته دیدیم و دیدند که به محض رسیدن نوروز، مردم موقتا دردها و رنجهایشان را به کناری گذاشتند و حتّی اگر شده با خریدن یک جفت دمپایی نو، نشان دادند که همراه با نوروز و بهار به جنگ کهنگی ها و پلیدیها خواهند رفت و هرگز سر تسلیم فرود نخواهند آورد و این همان رمز ماندگاری و پایداری یک ملّت در طول تاریخ است.
سخن آخر هم از قول جناب حافظ، به شرطی که فردا نگویند ترک بوده و سند هم بیاورند که در میان آنهمه زیباروی، به ترک شیرازی نظر داشته، خطاب به آخوندها و بیگانگان و دزدان فرهنگ و تمدّن ایرانی این است که:
ای مگس عرصۀ سیمرغ نه جولانگه توست*****عِرض خود می بری و زحمت ما می داری.