تلخ و شیرین

تلخ بودی امّا، شیرین نبودی
بر اینهمه درد، تسکین نبودی

وقتی می رفتم، بارون می اومد
امّا یه ذرّه، غمگین نبودی

تو لحظه های، توفانی و غم
بودی و انگار، همچین نبودی

غربت چشمات، رنگ غروب بود
اون آشنای، دیرین نبودی

انگار تو آینه، فقط تو بودی
راسته که میگن، خودبین نبودی؟!

تو جادّه یی که، اسمش وفا بود
حتّی یه لحظه، قرین نبودی

بیگانه با عشق، یادت بمونه
فرهاد بودم من، شیرین نبودی