خاک خوب من

افکنده ردای آگاهی بر دوش
با کوله باری سنگین از تجربه های تلخِ رنج و درد
و زخمهای عمیق در پشت
حاصل خیانت و تباهی و فسادِ نامردمان روزگار
امّا
با لبخندی بر لب که حکایت از شکوه فتحی عظیم می دهد
اینچنین قدم به خیابانها گذاشتند
نسل جوان و تازه و شاداب میهنم
و اینگونه به مصاف هرزه ترین هرزگان تاریخ شتافتند
با خشمی که شعله های سرکشش
بساط پرده های شب را
بی شک، بی شک و بی شک
برای همیشه بر خواهد چید
*
چه زیباست آندم که در شبستان عشق
رو به قبلۀ آزادی
به نیّت رهایی تو ای ایران، ای خاک خوب من
نام نیکت را چونان آیه های مقدّس آسمانی،
زیر لب زمزمه می کنند
و با خون سرخ و گرمشان شهادت می دهند
که به بهای جان شیرین
غل و زنجیر از دست و پایت خواهند زدود
*
فرزندانت، زیباترین فرزندان این زمین
رها می خواهند تو را
ای خاک سرخ شوریده بر تقدیر