به یاد بچّه های غزّه

به یاد بچّه های غزّه. به یاد گلهایی که نشکفته پرپر می شوند. وقتی بمبها و موشکها اینگونه بیرحمانه بر سر زن و مرد و پیر و جوان و کودک آوار می شوند و منادیان حقوق بشر همچنان در خواب سنگینِ خرگوشی خویش به سر می برند، شک نمی کنی که انسانیّت را به صلابه کشیده اند و بیشرمانه  مثله اش می کنند.

نمی دانم عکس آن پیرزن رنجدیده که حتما حکایتها و داغها از سالیان هجوم و اشغال و قتل و غارت در یاد و در سینه دارد را دیده اید که روی صندلی چرخدار و در زیر حمله و هجوم، پارچه ای سفید را بر سر چوبی کرده و بالا گرفته و کودکان معصومی همراه با یک  جوان با عجله در حال جابه جا کردن او به نقطۀ امنتری هستند؟. وقتی که زمین اینگونه برای نفس کشیدن یک پیرزن و دخترکان و پسرکانی چنین خردسال تنگ و ناامن می شود، آیا بشریّت به غارت مشتی جنایتکار قدرت طلب نرفته است؟!  

دردآورتر اما تصاویر کودکانی است که بی هیچ جرم و گناهی به خاک و خون کشیده شده اند. این بار اول نیست که آن دولت رسوا اینگونه وحشیانه و بیرحمانه مدرنیّت دنیای سرمایه و تمدن و دمکراسی نابش را به رخ مردمی رنجدیده و محنت زده می کشد و بی شرمانه از زمین و آسمان بر آنها می تازد. اظهارات آقای حسین باراک اوباما نیز در نوع خودش جالب و قابل توجه بود که با نشان دادن چراغ سبز، وحشی گری را حقّی مشروع و در دفاع از خود اعلام نمود!!.

تصویر غزّه، تصویر شوم و دردناک دنیای امروز است. اگر در مقابل زور و زیاده خواهی سر خم نکنی و بخواهی بایستی، باید تقاصش را نیز پس بدهی. آنچنان بر سر و رویت می بارند که رَب و رُبّت را هم دیگر نتوانی یاد کنی. انتخاب البته با توست. دموکراسی یعنی همین. چه خواهی کرد؟ می ایستی یا سر خم می کنی تا چونان قطاری سهمگین از روی پیکرت عبور کنند؟!

زندگی دو ملت متفاوت چه در نژاد و چه در دین و آئین، در صلح و آرامش ودر کنار هم اصلا کاری شاق و ناشدنی نیست. به شرطی که دولتهای وحشی و خودخواه، از سر راه انسانها کنار بروند. آخوندها برای ایجاد بلوا و آشوب به هر آتشی در منطقه و جهان دامن می زنند و دولت تمامت خواه اسرائیل با بهانه قرار دادن دخالت آنها، دست به نسل کشی می زند. می بینید که یکی آتش می افروزد و آن دیگری با فرو ریختن نفت و بنزین بر آن، تنور کشتار بیرحمانه را گرم نگاه می دارد.

سازمان باصطلاح ملل هم همیشه دربارۀ نقض حقوق بشر توسط آنها تحقیق می کند و نتایج تحقیقات را هم حتما با افتخار و سلام و صلوات به بایگانی می فرستد و با وجدانی راحت و آسوده در انتظار کشتار دیگری در یک نقطۀ دیگر از این جهان غرق در مالیخولیای قدرت طلبی مستبدان ریز و درشت می نشیند. هیچکس به یاد بچّه های معصوم غزّه حتی قطره اشکی نخواهد ریخت. اینجا جهان متمدن است. پایتخت زورمندان و زرمداران.

23 جولای 2014 میلادی (1 امرداد 1393)