هلال شیعی می رود تا کار دست منطقۀ غرق در بحران
خاورمیانه بدهد. آخوندهای حاکم بر میهن همانگونه که برای ایجاد رعب و وحشت و
مشروع! نمودن سرکوب و ایجاد خفقان، چماق دین را بر فرق ملت ایران فرود آورده اند،
برای دست اندازی و دخالت در کشورهای دیگر نیز، مذهب شیعه را بهانه کرده اند و آتش
بیار معرکه ای شده اند که جان انسانهای بی شمار و بیگناهی را در معرض تهدید و خطر
قرار داده است.
از نکبت همین آخوندهاست که برادر کشی در سوریه بیش
از سه سال ادامه پیدا کرده و جان هزاران زن و مرد و کودک و پیر و جوان را گرفته
است. کمکهای مالی و نظامی رژیم باعث ادامۀ حیات حکومت سفاک بشار اسد جنایتکار شده
و مردم بی پناه سوریه با گوشت و پوست و استخوانهاشان، روزانه و بی وقفه بهای خونین
آنرا می پردازند.
بخش دیگری از این هلال مرگ آور از عراق تحت
حاکمیّت مالکی می گذرد. این عنصر فرومایه از زمان رسیدن به صدارتش در عراق از سال
دوهزار و شش میلادی، در ازای حمایتهای بی دریغ سردمداران حکومت جهل و جنایت در
ایران، آن کشور را دو دستی تقدیم رژیم و پاسدار نابکار قاسم سلیمانی نموده است. هدف
آخوندها در عراق یکپارچه کردن حکومت و سپردن پستهای حیاتی دست سرسپردگانی از نوع و
جنس مالکی است که بودن یا نبودن خویش را در گرو حمایت فرماندۀ جنایتکار سپاه قدس و
مقام منفور وقاحت در ایران می دانند. بر این اساس آنها فقط و فقط دست نشاندگانی
هستند که مجری اوامر ولی فقیه در ایران می باشند. رفتار و عملکردشان طی سالیان حکومت
بر عراق، موید این واقعیّت است.
بر این اساس ظلم، تبعیض و خفقان که دقیقا از
نسخۀ اصلی در ایران کپی برداری شده بود در دستور کار قرار گرفته و سنی ها همانگونه
که در ایران، در عراق نیز مورد بی مهری و آزار و اذیّت و تبعیض قرار می گیرند.
سیاستهای نابخردانه و بی شرمانه ای که از جانب آخوندهای حاکم بر میهنمان در عراق
به کار گرفته شد باعث شد تا این کشور مصیبت زده و غرق در بحران به مرحلۀ بسیار حاد
و خطرناکی وارد شده و امروز تبدیل به انبار باروتی گردد که انفجار آن نه فقط عراق
و ایران که تمام خاورمیانه را به لرزه خواهد انداخت و این همان آتشی است که بانی و
باعث آن بزرگترین صادر کنندۀ تروریست در جهان، یعنی حکومت جنایتکاران در ایران می
باشد. بیچاره اسد و مالکی که سرنوشت شوم و قابل پیش بینی خویش را به حکومتی پیوند
زده اند که غرق در نکبت و فساد از انواع مختلف است.
امروز شعله های جنگ در عراق بیش از هر زمان
دیگری زبانه می کشد و در قامت هیولایی به هیبت نظام ولایی در ایران، می رود تا
مردم رنجدیده آن سرزمین را فرو ببلعد. جنگ شیعی و سنی که یکطرفش حکومت پلید آخوندی
قرار دارد و آنسوی دیگر مردمی جان به لب رسیده، عراق را به سمت و سوی پرتگاه نیستی
و نابودی سوق داده است. آخوندها که مدتهاست در جنگ نفسگیر سوریه، جانب حاکم جبار
را گرفته اند، اینک شاهد باز شدن جبهه ای دیگر در همسایگی خویش می باشند. دومین
شهر بزرگ عراق یعنی موصل در حمله ای برق آسا به دست سنی ها افتاده
و هلال آخوندی تا اینجای کار ضربه ای مهلک دریافت نموده است. مالکی مزدور فاقد
صلاحیّتهای لازم جهت مسلط شدن بر اوضاع است و بخشی از ارتش مجهزش در مقابل یک حملۀ
غافلگیرانه استراتژی فرار را بر قرار ترجیح داده و در یک کلام وا رفته است.
سؤال این است. آیا رژیم در مقابل ادامۀ این وضع
و پیشرویهای مخالفان دولت دست نشانده اش در عراق، دست روی دست خواهد گذاشت یا
اینکه تصمیم به حضوری پر رنگتر در عراق خواهد گرفت و علنا دست به اعزام نیرو به
عراق خواهد زد؟
آینده البته پاسخ روشنی به این سوال خواهد داد
اما نباید از نظر دور داشت که با وجود تحریمها و بلوکه شدن دلارهای نفتی و از همۀ
اینها مهمتر اوضاع و احوال داخلی و درگیری در جنگ دیگری در سوریه، ورود آخوندها به
صحنۀ جنگ عراق قدم بزرگی به سوی پرتگاه نیستی و نابودی حکومت منفورشان خواهد بود.
همگان می دانند که پاسخ جنگ و خونریزی در عراق و
سوریه نه لشکرکشی دایه های مهربانتر از مادر، که کوتاه شدن دست مداخله گران بویژه
رژیم آخوندی و بنا نمودن یک سیستم دموکرات در راس حاکمیّت این دو کشور مصیبت زده
می باشد.
این
مردم قرنها در کنار هم با اعتقادات و عقاید مختلف در صلح و آرامش زندگی کرده اند.
جنگ شیعی و سنی ترفند آخوندهای نابکاری است که همیشه در صدد گرفتن ماهی از آب های
گِل آلود می باشند. زمان دهنه زدن بر این رژیم افسارگسیخته فرا رسیده است. آنچه در
عراق و سوریه می گذرد، نشانه های دردناکی است از دست اندازی و دخالت ملاها در این
دو کشور فلاکت زده. مهار آخوندها در ایران و جایگزینی حکومت نکبت بارشان با یک
حکومت ملی و مردمی ، کمک بزرگی به صلح و امنیّـت، نه فقط در منطقه و خاورمیانه که
در سراسر جهان خواهد بود. این نکته را اوضاع و احوال دردناک و اسفبار عراق و سوریه
اثبات کرده است.
نابود
باد حکومت جنگ طلب و فرقه گرای آخوندی
11
ژوئن سال 2014 میلادی (21 خرداد 1393)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر