اینجا دیگرته ته خط است

حکومت آخوندها اینروزها بدجوری گرفتار عذابِ الیم شده است. شاخ به شاخ شدن موجودات عمامه دار با یکدیگر، آنهم نه در حد نوچه ها و خرده پاها که در سطحِ درشت ترینهاشان با هم، از معضل لاینحلی خبر می دهد که به این سادگیها گریبانِ حکومتِ مستضعفین روی زمین را رها نخواهد کرد.

تازه این فقط یک قسمت از فرو رفتن دست حضرات در حناست. مشکل حادّ دیگرشان عبارت است از یک فقره پروندۀ قطور و حجیم اندر باب مسئلۀ ناقابلِ هسته یی. اینها هی می خواهند غنی کنند و بچرخانند و بچرخانند (فکر بد نکنید سانتریفوژها را می گویم) و از ما بهتران که هوا را پس از این همه سال اینقدر پس ندیده بودند، گیر داده اند که چرخش ممنوع! آخوندها هم که می دانید استاد گفتمان و آسمان ریسمان کردنند امّا از بخت بد طرف مقابل روضۀ حضرت عباس و دو طفلان مسلم اصلا توی کتش نمی رود. یعنی این تو بمیری از آن تو بمیریها نیست.  خلاصه بمب هسته یی هم به جای حل مشکلِ عظما، فعلا خودش شده قوزِ بالا قوز.

امّا اگر فکر کردید همه چیز به همین جا ختم می شود، سخت در اشتباهید. کمی آنطرفتر از مرزهای جغرافیایی خودمان، اینروزها مخصوصا اتفاقاتی روی داده که روی تمامی سیاهکاران تاریخ را دارد سفید می کند. سوریه را می گویم. در سرزمینی که به حیات خلوت آقایان تبدیل شده، حاکم مستبد صدالبته به پشتیبانی و حمایت ولینعمتانش در بیت عظما و کاخ کرملین دست به یک شاه کار تمام عیار زده است و با به کارگیری گازهای شیمیایی، زن و بچه و پیر و جوان را درسی فراموش نشدنی داده، تا دیگر کسی هوای برانداختن دیکتاتور و دیکتاتوری به سرش نزند. اما هیهات! از بذر نفرتی که کاشته اند به زودی توفانی از خشم و عصیان درو خواهند کرد که رَب و رُبشان را یاد کنند.

فکر نکنید ملت ایران فراموش شده اند. بیکاری، گرانی، فقرو نداری و فساد افسارگسیخته، دزدی و فحشا و متعاقب آنها برقراری دارهای اعدام در کوچه و بازار و پارک و خیابانها را هم از قلم نباید انداخت. نفتی که روی دستشان باد کرده و ذخایر ارزی که روز به روز لاغرتر می شوند، به صاحبان زر و زور و تزویر سیگنالهایی می فرستد که معنی اش پُر واضح است و روشن. آغازِ پایانتان کلید خورده است. اینجا دیگر ته ته خط است.

 

 

26 آگوست سال 2013 میلادی