خودزنی ولی فقیه!

 ردّ صلاحیّـت هاشمی رفسنجانی از سوی شورای نگهبان را می توان رای این شورا به عدم مشروعیّـت رژیم حاکم بر میهنمان تعبیر نمود. به بیان دیگر خارج کردن او از دور ملغمه یی که انتخاباتش می نامند را می توان به مثابه خودزنی یک رژیم به بن بست رسیده ارزیابی نمود.  جایگاه رفسنجانی در حکومت آخوندها نیازی به توضیح و تفسیر ندارد. در زمان خمینی او تقریبا همه کارۀ رژیم بود. نیابت فرماندهی کلّ قوا را در اختیار داشت. رئیس مجلس خبرگان بود. خامنه یی را او به تخت ولایت نشاند. سردار سازندگی و امیر کبیر از القابی هستند که او هنوز آنها را با خودش یدک می کشد. از همه اینها که بگذریم مگر رفسنجانی در حال حاضر رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام نیست؟! معلوم نیست کسی که در دستگاه ولایت فقیه صلاحیّتش مردود می شود چگونه می تواند همچنان سردمدار تشخیص مصلحت همان رژیم باشد؟!

 

خامنه یی در بد مخمصه یی گرفتار آمده است. فشارهای خارجی و تحریمها از یک سو و دعواهای داخلی که بارزترین نمونۀ آن عبور بیرحمانه از رفسنجانی است، دست و پای ولی فقیه را برای انجام مانورهای آینده خواهد بست. شاید عاقلانه ترین کار برای او و رژیم درمانده اش در این شرایط این بود که با حمایت از رفسنجانی راه رسیدنش به ریاست جمهوری را تسهیل می نمود و از شمّ قوی این بساز بفروش پیر و مکّار در بازارهای مکّارۀ سیاست جهانی جهت فشار کمتر بر حکومتش استفاده می نمود. امّا دیکتاتورها طبق یک اصل هزاران بار اثبات شده، هرگز حاضر به تقسیم قدرت نیستند. آنها بر اساس حرص و طمع ذاتی شان، همه چیز را با هم می خواهند و دقیقا بر همین اساس است که ناگهان همه چیز را با هم می بازند. تشدید درگیریهای باندهایی که دستشان روز به روز از قدرت کوتاهتر می شود، تهی شدن خزانۀ دلارهای نفتی، اثرات تحریمها بر کشور و مردم به جان آمده و اِعمال سیاستهای نادرست در عرصه های داخلی و جهانی، آیندۀ این رژیم سرکوبگر را بیش از پیش تیره و تار و رو به نابودی به تصویر می کشد. این سرنوشت رژیمی است که حتّی به رئیس مصلحت نظام خودش هم رحم نمی کند.