برایم آوازی بخوان
شعری، داستانی، ترانه یی
من از بوی کهنگی کتابهای رنگ و رو رفته
بیزارم
برایم سرودی بخوان
تر و تازه و شاداب
با واژگانی از جنس آب و باران و آفتاب
می دانی!
کتابها انگار بوی نا گرفته اند
بوی کینه و خودخواهی و حسد
انسان سقوط می کند
در لابلای برگهاشان
آنگونه که در ذات بی رنگ و روی کاغذها
حتّی
می توانی خطوط برجستۀ نکبت را
بر چهره هاشان رصد کنی!
برایم غزلی بخوان
از حریر نور و لطافت و زیبایی
از جنس غزلهای حافظ و مولانا
که بی غزل و عرفان و حماسه
از همان
نوع که جانانه به رذالت و فرومایگی
سیلی می زند،
حتما و بلاتردید
تاب و تحمّل این هوای مسموم چندش آور
غیر ممکن می نمود
من از فلسفه بافی های فلاسفه
از دروغهای بی سرو ته سیاستمداران ناشریف
و از دغل بازیهای مردان نانجیب
که به کلام خدا چنگ زده اند
و با شیطان نشست و برخاست دارند
بیزارم
برایم غزلی بخوان
از جنس شراب شعر حافظ
چشمهایم را خواهم بست
و با ترّنم صدای دل انگیز تو
که معجونی است از ترانۀ جویبار
در دل دشت
و زمزمۀ
نسیم، در گوش گل سرخ
تا سپیده و نور و ستاره
سفر خواهم کرد
برایم غزلی بخوان.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر