دلم هوای تو دارد

رها ز حاضر و غائب دلم هوای تو دارد

هوای چیدن واژه ز گفته های تو دارد

 نجیب و صادق و ساده زلال زمزم نابی

بخوان که هر نفس من تب صدای تو دارد

زدست دل چه بگویم که کس بجز تو ندارد

بگو به یاد که گرید که های و های تو دارد؟!

 چو می روی نظری کن به پشت سر که ببینی

غم شکسته دلی را که در قفای تو دارد

 خوش آنکه در دل و در سر بجز تو کس نشناسد

به باغ خاطره فصلی زقصّه های تو دارد

از آن جهت به بهاران روم به دشت و گلستان

که بوی یاس و اقاقی همه صفای تو دارد

 

دلم گرفته به بغضی که بسته راه نفَس را

ملاتمش نتوانم چو غصّه های تو دارد

 نه فارغ از تو خیالم تبت فتاده به جانم

عجب هوایی و حالی که مبتلای تو دارد!