درباره من

عکس من
به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من

دوشنبه، تیر ۱۹، ۱۳۹۱

از دیوار نُدبه در اورشلیم تا چاه جمکران در قم (ایمیل دریافتی)

فریب و تحمیق توده ی مردم با ابزار فکری مشترک امّا در لباسهایی متفاوت.






یهودیّان و مسیحیّان دست بر دامان ندبه. آنها نامه های خویش به یهوه را در جرز دیوار قرار می دهند!آنها خداوند را در جرز دیوار می جویند و از سنگ و کلوخ توسّل می جویند.


خدای این گمراهان کجاست زمانی که کسانی از خودشان روزانه این نامه ها را از میان جرز دیوار و سنگها برون می آورند، به خاکروبه و زباله دانی سرازیر می کنند؟!

اینسوتر از اورشلیم در جمکران قم گروهی دیگر همین فکر بیمار را در لباسی دیگر به خورد توده ی مردم می دهند.



نامه ها و عریضه ها هفته ای یک بار از چاه تخلیّه و به دور ریخته می شوند. این تخلیّه در مقابل دیدگان زائران چاه صورت می پذیرد. آیا مغزهای خفتۀ آنان پیرامون چرایی نوشتن نامه ای که راهی زباله دانی می شود از خود پرسش نمی کند؟!

بیاندیشیم: یک ساعت تفکّر از هفتاد سال عبادت بهتر است.

۱ نظر:

Unknown گفت...

سلام
من نظرم با این پست مخالفه، به نظر من کسایی که اینکارو میکنن فقط میخوان یه درد و دلی با خدای خودشون کنن و انقدر فهم دارند که بفهمن خداشون لای جرز و توی چاه نیست!! این حرف هاتون میتونه یه جور توهین به دین اونها باشه، البته درکل این کار درستی هم نیست ولی حداقل آدمو شاید بتونه آروم کنه...
یک ساعت تفکر از هفتاد سال عبادت بهتره ...