تحوّلات در خاورمیّانه

در حالیکه دیکتاتور جنایتکار سوریّه همچنان به کشتار و ریختن خون بیگناهان ادامه می دهد، تلاشها جهت رسیدن به یک راه حل برای توقّف خونریزی، بی نتیجه مانده است. ظاهرا روسها که هنوز بخاطر آنچه که در لیبی گذشت، عصبانی اند اینبار پا توی یک کفش کرده اند تا اجازه ندهند بشّار اسد به سرنوشت قذافی دچار شود. چینی ها نیز چندان رغبتی به برکناری دیکتاتور سوریه و اعمال تحریمهای بین المللی علیه آن کشور نشان نمی دهند. یک سوی قضیّه غربی ها ایستاده اند و اینطرف هم جبهه یی شکل گرفته که اعضای آن رژیم ایران، سوریه، روسها و چینی ها هستند. این وسط خون مردم رنجدیده امّا شجاع و دلاور سوریه است که هر روز بر سنگفرشهای خیابانها نقش می بندد و هیچ کدام از دو جبهۀ فوق الذّکر در واقع تره هم برای قربانیان دیکتاتور جنایت پیشه خرد نمی کنند و هر کدام به نحوی دنبال منافع خود در آشفته بازار بین المللی اند.
کمی آنسوتر قطری ها که اینروزها روی گنج نشسته اند و از منابع گازی مشترک با ایران سهم ایران را هم به علت ندانم کاریهای رژیم ولایت فقیه بالا می کشند، امر بهشان مشتبه شده که علی آباد هم شهریست. آنها پس از دخالت در امور لیبی، حالا آستین بالا زده اند و محمود عبّاس و اسماعیل هنیه را سر یک میز نشانده اند تا حماس و فتح از این به بعد با هم و بطور مشترک به اداره امور سرزمین فلسطین رسیدگی نمایند. این پیوند همانگونه که انتظار می رفت باعث عصبانیّت نتانیاهو نخست وزیر دولت اسرائیل شده است و بدون شک آن روی دیگر سکّه یعنی رژیم آخوندی نیز نمی تواند با این پیمان کنار بیاید. آنها روی حماس برای روز مبادا حساب کرده اند و نزدیک شدن این گروه به فتح را می توان شکستی برای سیاستهای برون مرزی آخوندها به حساب آورد.

خاورمیانه تبدیل به دریایی متلاطم شده است. قدرتهای بزرگ ظاهرا بر آنند تا این منطقه ثروتمند امّا فقر و فلاکت زده را به میدانی برای تسویّه حسابهای خویش با یکدیگر تبدیل نمایند. در صورت بروز احتمالی جنگ، نه موشکی به طرف مسکو و پکن پرتاب خواهد شد و نه دولتهای غربی مستقیما از جانب این دو کشور مورد حمله قرار خواهند گرفت. آنها از خاورمیانه بعنوان یک میدان تیر استفاده خواهند نمود و برنده این نبرد غیر انسانی بیشترین سهم را از ثروتهای مردم منطقه برای خود برخواهد داشت.