بالاخره آرزو به دل نماندیم و از میان همۀ دیکتاتورهای عالم، یه دیکتاتور دیدیم که یه ذرّه آدم شد و قبل از اینکه کار از کار بگذره دستاشو برد بالا و غلط کردم گفت و مثل بچۀ آدم از رو تخت صدارتی که خودشو سی و سه سال بهش چسبونده بود، اومد پائین و رفت دنبال کارش.
علی عبدالله صالح البته کم نکشت ولی نهایتا رسید به جائیکه مخ معیوبش شروع کرد به چرتکه انداختن و دو دوتا چارتا کردن و از سرنوشت قذّافی و مبارک و بن علی هم کمی تا قسمتی عبرت گرفت و به این نتیجه رسید که اوضاع اصلا بر وفق مراد نیست. البته حتما دوستان عزیز امریکائیش هم یه مقداری گوشش را کشیدند و خطراتی که حکومت و جانش را تهدید می کرد، به او گوشزد کرده و گفته اند که در بهترین حالت، تبدیل به مبارکی خواهد شد که حالا تحت الحفظ افسران ارتش خودش دارد دوران محاکمه را سپری می کند.
ظاهرا جناب صالح همین روزها تشریفشان را می برند آمریکا تا برای جراحات ناشی از سوء قصد تابستان گذشته، تحت درمان قرار بگیرند. مقامات آمریکایی هم اعلام کرده اند که اقامت وی برای مدت کوتاهی خواهد بود. دولت دمکرات ایالات متحده البته در کمال دمکرات منشی و حسّ والای انساندوستی، از او بازخواست کشتار و جنایت علیّه مردمش را نخواهد کرد. حالا تیری در رفته و چندتایی هم به خاک وخون درغلتیدند، دموکراسی حکم می کند که خاطر عاطر جناب رئیس جمهور سابق را زیاد مکدّر نکنند.
حالا باز هم بگوئید شیطان بزرگ و چه و چه و لکن کذا و کذا..............
درباره من
- میم. سروش
- به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر