چندی پیش مردم ساری صبح که از خواب بیدار شدند دریافتند که از مجسمه های شانزده اسب برنزی که نماد آرش کمانگیر بودند، خبری نیست که نیست. بازار شایعه فورا قوّت گرفت و غیب شدن شبانه مجسّمه ها به دزدان نسبت داده شد که البته پُر بیراه هم نمی گفتند.پس از چند روز رئیس شورای شهر ساری قفل سکوت را شکست و اعلام کرد این مجسّمه ها توسّط مقامات جمع آوری شده اند و توضیح داد که < بر اساس دستور دادستان، وجود مجسّمه های اسب در میدان امام، چیزی جز اهانت به نام امام نیست و جمع آوری این مجسّمه ها به شهرداری ابلاغ شد.>
خدا وکیلی قصد اهانت نداریم امّا اسب که جای خود دارد که از قدیم الایّام گفته اند حیوانی ست نجیب و شریف ولی اگر جای مجسّمه های اسب، مجسّمۀ الاغ و یابو هم در میدان امام نصب کرده بودند آنوقت خودتان قضاوت کنید که این اهانت به امام بود یا اهانت به این حیوانات زحمتکش و دوست داشتنی؟!
هر چند قضاوت ساده و آسان است امّا یک بیت شعر از سعدی بزرگوار می تواند کلّی به کسانی که فکر می کنند نویسنده این سطور غرض و مرض دارد کمک کنند که خودشان پرتقال فروش را پیدا کنند.
عبادت بجز خدمت خلق نیست.... به تسبیح و سجّاده و دلق نیست.
اگر باز هم به قول آخوندها افاقه نکرد اینهم یک بیت گویای دیگر:
گاوان و خران بار بردار....بِه زآدمیان مردم آزار.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر