روزمرگی نکنیم
آسمان گر آبی ست
لحظه یی خیره به خورشید شویم
یا اگر بارانی ست
زیر باران برویم
بوسه بر یک گل زیبا بزنیم
گوش بر زمزمۀ جاری آب
بر تن رود دهیم
خانه گر ساکت و سرد است چه باک
غزل حافظ را
زمزمۀ روز و شب خویش کنیم
روزمرگی نکنیم
شادی را هر چند کوچک و کم
سهم خود برداریم
دیگران را هم سهمی بدهیم
مهربان باشیم با خود و سپس
مهربانی بکنیم
و به خاطر بسپاریم که در سخت ترین ثانیه ها
غافل از واژۀ امّید نباید باشیم
پشت دلتنگیها خورشیدی ست
بایدش دریابیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر