به چهره اش نگاه کنید. معصومیّتی شگرف در نگاهش موج می زند. گر چه تُرد و نازک و شکننده به نظر می رسد امّا آفتابی ست طلوع کرده در دل شبِ مهیبِ یک دیکتاتوری زن ستیز و انسان کش. او افتخار زن و مرد ایرانی است که ناخن و چنگ بر پردۀ سیاه شب کشیده و بی هیچ ترس و هراسی از جانیان حرامی، ایستاده است چونان سرو، سبز و شاداب و سرزنده تا نگویند که زمستان تومار سبزینه ها را در هم پیچیده و سرما، حاکم مطلق است.
نسرین ستوده را می گویم که به جرم حق خواهی و حق گویی به بندش کشیده اند و تازگیها هم به ۱۱ سال زندان، ۲۰ سال محرومیت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شده است.
حکومت مردسالار را باش که با آنهمه دبدبه و کبکبه از پس یک زن نتوانسته برآید که اگر جز این بود چه نیازی داشت به این حکم سنگین حکومتی و محرومیّت بیست سال از وکالت و خروج از کشور آنهم برای یک زن و یا به قول خودشان یک ضعیفه؟!
نسرین در سخت ترین شرایط وکالت انسانهای بیگناهی را بر عهده گرفت با آنکه به خوبی می دانست و سخت آگاه بود که اینکار در آن نظام جنایت پیشه، چه جرمی بزرگ به حساب می آید. وقتی یکی از موکّلانش به نام آرش رحمانی پور را اعدام کردند او شجاعانه در گفت و گو با دویچه‌وله گفت: « از دیدن این همه بی‌قانونی در پرونده‌های موکلانش به ستوه آمده و وقتی نمی‌تواند برای نجات آنها کاری کند ترجیح می‌دهد همراه آنان اعدام شود.»
نسرین و نسرینها قهرمانان واقعی خلقی هستند که بی هیچ هراسی از سایه های شب شعله های سرکش ایستادگی و پایداری را برافروخته اند. آنها نشانه های بی مثل و مانند ظهورقریب آفتاب بر سرزمین اهورایی ایرانند. نامشان خورشیدی است که خفّاشان را سرانجام مجبور به بازگشت به غارهای تیره و تار و نمور تاریخی شان خواهد کرد.
نسرین ستوده را می گویم که به جرم حق خواهی و حق گویی به بندش کشیده اند و تازگیها هم به ۱۱ سال زندان، ۲۰ سال محرومیت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شده است.
حکومت مردسالار را باش که با آنهمه دبدبه و کبکبه از پس یک زن نتوانسته برآید که اگر جز این بود چه نیازی داشت به این حکم سنگین حکومتی و محرومیّت بیست سال از وکالت و خروج از کشور آنهم برای یک زن و یا به قول خودشان یک ضعیفه؟!
نسرین در سخت ترین شرایط وکالت انسانهای بیگناهی را بر عهده گرفت با آنکه به خوبی می دانست و سخت آگاه بود که اینکار در آن نظام جنایت پیشه، چه جرمی بزرگ به حساب می آید. وقتی یکی از موکّلانش به نام آرش رحمانی پور را اعدام کردند او شجاعانه در گفت و گو با دویچه‌وله گفت: « از دیدن این همه بی‌قانونی در پرونده‌های موکلانش به ستوه آمده و وقتی نمی‌تواند برای نجات آنها کاری کند ترجیح می‌دهد همراه آنان اعدام شود.»
نسرین و نسرینها قهرمانان واقعی خلقی هستند که بی هیچ هراسی از سایه های شب شعله های سرکش ایستادگی و پایداری را برافروخته اند. آنها نشانه های بی مثل و مانند ظهورقریب آفتاب بر سرزمین اهورایی ایرانند. نامشان خورشیدی است که خفّاشان را سرانجام مجبور به بازگشت به غارهای تیره و تار و نمور تاریخی شان خواهد کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر