از خاک تا خورشید

برای شهید قهرمان علی صارمی



در آستانۀ صبح ایستاده بود مَرد

با چشمانی بیدار و روشن

و نگاهی خشماگین، که خواب دژخیمان را

بارها و بارها، شخم زده بود

در واپسین دَم

رو به قبلۀ آزادی

دو رکعت نماز عشق گذارد

و پس از آن

هنوز شفقِ خونین از انتهای افق

سر بر نکشیده بود

که حلّاج وار بر طناب دار، بوسه زد

و چونان پرنده یی سبکبال

در مسیر خورشید بال و پر گشود.