سالمرگ خمینی و جنگ گرگها

دیروز سالمرگ خمینی را حکومت نکبت و ذلّت در حالی برگزار کرد که دیگر از یکپارچگی سابق حتی در شکل و نماد ظاهری هم خبری نبود।

خامنه ای و احمدی نژاد دهان باز کردند و تا توانستند عربده کشیدند و با استناد به بیرحمی های خمینی علیه نزدیکترین کسانی که حتی در هواپیما کنار دستش نشسته بودند، برای جناح مخالف خط و نشان کشیدند و تهدید کردند. نوۀ خمینی هم که بیچاره اصلا فرصت نیافت حرفش را بزند و انصار خامنه ای که در همان صفوف اول چیده شده بودند چنان بساطش را بر هم زدند که ناچار عطای سخنرانی را به لقایش بخشید و تریبون را ترک کرد.

جالب اینجاست که هر دو جناح خمینی را حلوا حلوا می کنند و سقف آمال و آرزوهاشان هم همان قاتل بیرحمی ست که کشتارهای بیرحمانه اش روی هر چه دیکتاتور و جنایتکار تاریخ را سفید کرده است.
ظاهرا در اظهار ارادت و دنباله روی این بزرگ تبهکار قرن، موسوی و خامنه ای و احمدی نژاد و کرّوبی در یک جاده قدم می زنند و هیچکدام هم شرم و ابایی از اعلام آن ندارند. یعنی واقعا اینها فکر می کنند که ملّت ایران اینهمه شهید و زخمی و زندانی شکنجه شده داده تا به دوران خمینی باز گردد؟!!
زهی خیال باطل! سقف آمال و آرزوهای یک ملّت به پا خاسته البته بسا فراتر از امثال خمینی و عاشقان سینه چاک با عمامه و بی عمامه اوست. ملّت حساب خودش را از حساب تمامی اینها جدا کرده و مترصد فرصت است تا کند آنچه را که نه از تاک نشان مانَد و نه از تاک نشان.