جنبش ایران خاموش شدنی نیست

خامنه ای جلّاد با کمک مالکی مزدور لکّۀ ننگ دیگری بر دامن سراسر ننگ حکومت اسلامی افزودند و با هجوم مغول وار و وحشیانۀ خود به ساکنان بی دفاع شهر اشرف نشان دادند که برای حفظ سلطۀ ننگین خود حدّ و مرزی در جنایت و کشتار نمی شناسند. مالکی نشان داد که در نوکری و سرسپردگی هیچ دست کمی از احمدی نژاد و سایر مزدورانی که اینروزها مردم بی دفاع و بیگناه را در خیابانهای تهران و سایر شهرستانها به گلوله و چوب و چماق و باتوم می بندند، ندارد.

نیروهای آمریکایی امّا با سکوتی که دست کمی از وحشیگریهای رژیم و عواملش در عراق ندارد نشان دادند که سیاستشان، سیاست یک بام و دو هواست. این جهانخواران پست و فرومایه دستهای ساکنان اشرف را از پشت بستند و سگهای هار ولایت فقیه را آزاد گذاشتند تا کاری را که خودشان شش سال پیش در هنگامۀ جنگ و تسخیر عراق نتوانسته بودند انجام دهند، به فرماندهی سپاه مزدور قدس و همکاری بدر و نظارت دولت دست نشاندۀ مالکی به انجام رسانند.

سیاست یک بام و دو هوا یعنی حمایت از قیام مردم ایران بر علیه جناح غالب رژیم. امّا وقتی پای دشمنان قسم خوردۀ کلّ رژیم به میان می آید، جناح غالب و مغلوب در ایران می توانند بی هیچ محدودیّتی دست به کار شوند و خون اشرف و اشرفیّان را بر زمین بریزند و چماق ولایت را بر سر و تنشان بکوبند. تُف بر این دمکراسی ضدّ انسانی و لعنت بر این سیاست بازان کثیف که تب حقوق بشرشان تنها وقتی گُل می کند که منافعشان تامین باشد و در غیر اینصورت چشمانشان کور می شود و جنایتهایی که در پیش رویشان اتّفاق می افتد را نمی بینند و فریاد ستمدیدگان را نمی شنوند.

خودمان را گول نزنیم. اگر غرب و در رأس آن امریکا از تظاهرات ملّت به پا خاستۀ ما دفاع می کند هیچ ربطی به رهایی و آزادی واقعی برای مردم تحت ستم ایران ندارد. اینها از آنجا که بوی اشهد باند خامنه ای را شنیده اند و از هیچ راهی هم نتوانسته اند خدشه ای به تولیداتی که نهایتا منجر به ساخت بمب اتم خواهد شد وارد کنند، کم هزینه ترین راه را برگزیده اند تا با حمایت از مردمی که طیّ سی سال ظلم و ستم آخوندها به جان آمده اند و با مشتهای گره کرده به خیابانها شتافته اند، مهار منافع نامشروعشان در ایران را حفظ کرده و خرمُهره های حکومت بعدی را چه اسلامی و چه غیر اسلامی طوری بچینند که آب از آب تکان نخورد و از دریای رنج و خون ملّت ایران همچنان شاه ماهیهای قراردادهای کلان اقتصادی، استعماری صید کرده و منافع ایران و ایرانی را چون گذشته به یغما ببرند.

پس طبیعی است که برای حفظ سلطه خویش پس از این حکومت خونریز و ایران بر باد ده، نیاز به مزدوران و خائنان سرسپرده ای دارند که منافعشان را تأمین و تأئید نماید تا خاطر لطیف و نازک استعماریشان آزرده نشود. همانگونه که پس از آنکه متوجّه شدند که شاه در ایران آینده ای ندارد و مردم ایران به پا خاسته اند، او را با جلّادان عمامه به سری عوض کردند که در انظار مرگ بر آمریکا می گفتند و چون به خلوت می رسیدند کیک و کلت اهدایی را روی سر می گذاشتند.

پس در این میان تکلیف مجاهدین از پیش روشن و آشکار است. آخوندها و غربیها، مخصوصا از نوع آمریکاییشان هر دو در خصوص این نیروی سمج به یک نتیجه رسیده اند. سازش ناپذیر. نه یک قدم با ملّاها رفته اند و نه حاضرند مثل بچّۀ آدم سر میز سازش و زد و بند با آمریکاییها بنشینند و با آنها فالودۀ بذل و بخشش از کیسۀ ملّت ایران میل کنند. به همین جهت محکومند که خلع سلاح شوند، در مضیقه آب و نان و خدمات پزشکی و بهداشتی قرار بگیرند. با آنکه بر اساس توافق نامه های بین المللی رسما بعنوان پناهنده تعریف شده اند و باید از تمامی امکانات یک پناهنده برخوردار باشند، امّا به غیر انسانی ترین وضع ممکن مورد حمله و هجوم قرار می گیرند و عجبا که دولت جهانخواری که بر اساس قوانین بین المللی قول حمایت داده خفه می شود و زبان در کام فرو می برد و وزیر دفاعش در همان لحظات و ساعاتی که مجاهدین زیر ضرب دولت دست نشانده اش قرار دارند با خیال راحت دست در دست مالکی قصّاب می گذارد و قراردادهای کلان نظامی و فروش اف شانزده امضاء می کند تا هیچکس حتّی برای لحظه ای دچار این توهّم نشود که پادوی ولایت فقیه در سِمَت نخست وزیری عراق شاید خیلی مورد حمایت اربابان آمریکایی نباشد.

ننگ و نفرین بر این حرامزاده های متمدّن نما که وقتی با آخوندها مقایسه شان می کنی تنها به لحاظ ظاهر و ریش و پشم و عبا و عمّامه و فکل و کراوات و کت و شلوارهای شیک، قابل تشخیص و تمیز از همدیگرند و فقط پالانشان تومنی دو ریال با یکدیگر متفاوت است.

در هر صورت به مصداق عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد، امروز به وضوح روشن و مشخّص است که خون شهیدان اشرف به خون دلاوران عرصۀ خیابانهای ایران پیوسته و عجین شدن این خونها با هم برج و بارویی خواهد ساخت که بیش از پیش جنبش را به جلو خواهد راند و شکست ناپذیری اش را تضمین خواهد نمود.
نادیده گرفتن این واقعیّت بزرگ و کتمان آن از هر سمت و سو، حکم تف سر بالایی دارد که بر صورت و چشم صاحبش باز خواهد گشت. در این چند روزه تمامی انسانهای آزاده و تمامی سازمانها و گروههایی که ولایت فقیه را خصم مردم ایران می دانند به حمایت از اشرف و اشرفیّان دلاور برخاسته اند و توطئۀ کثیف خامنه ای، مالکی و آمریکایی را محکوم نموده اند. البتّه توده ای های پیک نتی از این قاعده مستثنی هستند و ظاهرا مثل نیروهای آمریکایی مستقر در اشرف کر و کور شده اند. این سکوت نشانگر این است که آنها نیز جنایت ولیّ فقیه را تأئید کرده و از نیروهای هار و وحشی ولایت در عراق، التماس دعا دارند.

جنبش ایران خاموش شدنی نیست. تصاویر دیروز هشتم مرداد اینرا می گوید. خون شهیدان استمرار قیام با شکوه ملّت ایران را تضمین و مُهر کرده است. بیش از هر زمان دیگر طیّ یکصد سال گذشته می توان امیدوار بود که برای اوّلین بار ریشۀ استعمار و ارتجاع به یُمن خونهای پاک به ناحق ریخته شده با حضور اپوزیسیون آگاه و هوشیار، از خاک پاک ایران بیرون آورده شده و در آتش خشم و عصیان توده ها خاکستر خواهد شد. به امّید آنروز خجسته.

9 امرداد سال 1388