یکی بر سر شاخه بُن می برید

از افتضاحاتِ منسوب به انتخابات اگر خیری به مردم به ستوه آمده رسیده باشه، فقط و فقط همین درگیری های جناحی و زوزه کشیدنهای کاندیداها برای از میدون به در کردن رقیب خودشونه.

نقطۀ اوج این درگیرها و یقه درانی ها هم عربده کشی های احمدی نژاد و نزدیکترین رقیبش، میر حسین موسوی بود। یکی از بی کفایتی و چاخان بازی و سرکار گذاشتن مردم و خرافه پرستی نفر مقابل گفت و آن دیگری هم فساد و دزدی های آخوندهای حرام زاده و دزدی های امثالِ رفسنجانی و خانواده ش رو مثل تیری به طرف قلب جناح مقابل شلّیک کرد.

البته اینها موضوعهای تازه یی نبودند و ملّت کم و بیش، هر چند نه با جزییات کامل امّا بطور کلّی در جریان امور قرار دارند. ولی نکته یی که حایز اهمیّت هست اینه که شخصی با عنوان رییس جمهور رژیم در یک برنامه پر بیننده تلویزیونی از فساد با نفوذترین آخوندهای رژیم از آغاز انقلاب تا امروز به عنوان حربه یی برای به در کردن آنها از میدان استفاده می کنه و در مقابل هم شخصی که صلاحیّتش از طرف شورای نگهبان به عنوان کاندیدا تایید شده، دولت حاکم رو با القاب و عناوینی مثل قانون گریزی و خیال بافی مورد حمله قرار می ده.

نکته اصلی اینجاست که دیگه هیچکس نمی تونه ادّعا کنه که این حرفا، از دهان ضدّ انقلاب بیرون اومده و شایعه عناصر استکباری بر علیه رژیم هست.
چه میرحسین سوار بر اسب مراد بشه و چه احمدی نژاد برا چهار سال دیگه سواری کنه، مهم اینه که پردۀ حرمتها دریده شده و در بالاترین سطح حکومت آنهم در یک برنامه زنده تلویزیونی حرفهایی رد و بدل شده که هم غیر قابل بازگشت هست و هم میشه ازش بعنوان سرآغازی برای تشدید بی حدّ و مرز سگ دعواها نام برد و این تنها خیری است که از افتضاحات بی سر و ته رژیم به مردم تشنۀ آزادی و عدالت رسیده.

به عبارتی کشتی نشینان خوش نشین، با دستهای نامبارک خودشان، سوراخی در کشتی بوجود آوردند که با توجّه به متلاطم بودن دریای بحرانهای عمیق، مثل یک بمب ساعتی، شمارش معکوس رو برا غرق شدن تمام و کمال شروع کرده. از اینرو باید به ملّت ایران تبریک گفت که برنده واقعی کشمکشهای حاکمان فاسد، آنهایند.