تا مفسدان بدکار، با نام دین رسیدند
از شاخه میوه ها را، با یک اشاره چیدند
بر منبر خلافت، بوزینه وار جستند
سرهای عاشقان را، با نام دین بریدند
نام خدای بردند، جانها ز تن گرفتند
از رحم و از شفقّت، این قوم بی نصیبند
سرمایه مکر و حیله، دکّان دین گشودند
در بوستانِ ملّت، غارتگران چریدند
بردند مال مردم، خوردند مال ایتام
وآنگه زحرمت خلق، بس پرده ها دریدند
از حیثِ فهم و ادراک، باریک و لاغر امّا
در قُطر و عرض اِشکم، چون بشکه ای حَجیمند
پر رویی و دو رویی، احکام دینشان شد
ای وای این خلایق، با شرم هم غریبند
در سرزمین اسلام، فقر است و تن فروشی
از نان خشک حتّی، یک عدّه بی نصیبند
ناموس ملّتی را، محرم به صیغه کردند
این شیخکان بدکار، در فسق بی نظیرند
دیریست جانِ مردم، بازیچۀ دَدان است
عمریست خلق میهن، بر دار و بر صلیبند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر