تو می آیی باز

در شبی بخت بلند

که ستاره بفروزد چون ماه

به دیدار من آیی تو از آن راهِ پر از شیب و فراز

من همه غرق نیاز

می رسد خنده ز راه، می نویسم همه جا

که تو می آیی باز، که تو می آیی باز

نازِ من چشمانت پنجره ایست

که تلاوتگر بی وقفه زیباییهاست

در شب تیرۀ من، پشت چشمان تو

چه افقها پیداست

کوله بار تو پر از خوبی هاست

عطر یاس خانه، عطر یکرنگی هاست।

می رسد خنده ز راه، می نویسم همه جا

که تو می آیی باز، که تو می آیی باز।