سلطان قلبها

امروز برابر هست با سی و نهمین سال از دست رفتن تختی. کسی که محبوبیٌتش نه فقط برا به دست آوردن چندتا مدال در میادین ورزشی بین المللی بود، که به خاطر مردمی بودنش شُهره عام و خاص شده بود. به خاطر اینکه با مردم بود و برای مردم بود و زیر بار زور هیچ دیکتاتوری هم نرفت و تا بود براشون پشیزی ارزش و احترام قایل نشد. تختی پهلوانی بود که مردم با مدال و بی مدال دوستش داشتن. دوریش از دربار و حکومت و عشق و علاقه اش به مصدق کبیر اونو تبدیل به سلطان قلبها کرده بود و این همون چیزی بود که حاکمیٌت رو عاصی و نگران کرده بود

متاسفانه امروز خیلی ها که ادعاشون میشه و خودشون رو قهرمان می دونن، به هر ننگ حاکمیٌت تن میدن و با مجیزگویی راه خودشون رو باز میکنن. اون آدمی که امروز لقب قویتری مرد جهان رو یدک میکشه، وقتی رو سکو میره عکس منفورترین فرد نزد ملٌت مارو بالا سرش می بره و اون یکی به دستهایی بوسه میزنه که تا مرفق به خون جوانان میهن آغشته است. واقعا که روزگار غریبی است نازنین

یادت بخیر و روحت شاد پهلوان که با وجود تو و امثال تو هست که ملٌت خیلی راحت می تونن بد رو از خوب و قهرمان و پهلوان مردمی را از نامردمیها و نامردها تشخیص بدن