بارانِ رحمت یا زحمت؟

قدیمها می گفتند که باران، رحمت است. راست هم می گفتند وقتی می بارید زمین و زمان را شاد و شاداب و سرسبز می کرد. چشمه های جوشان راه می افتادند و رودها لبریزتر از همیشه دشتها را در می نِوردیدند. دهقانها دستها را به علامت شکر، رو به آسمان بلند می کردند و بذرها را به امید خدا و نعمت بارانش در دشتها و مزارع می پراکندند.

اینروزها امّا خبرهایی می رسد که نشان می دهد جایگاه باران به خطر افتاده ا ست. دیگر باران، بارانِ رحمت و زایش و رویش نیست. برعکس به بارانِ زحمت تبدیل شده است. همین چند روز پیش بارندگی در اهواز که از نکبت آخوندهای حاکم بر ایران، تبدیل به آلوده ترین شهر جهان شده است، یک هزار و پانصد نفر از شهروندان اهوازی را روانۀ مراکز درمانی کرد. وزیر بهداشت حکومت جهل، آمار افرادی که پس از بارندگی دچار تنگی نفس شدند را حدود دوهزار نفر اعلام کرد. البته این تنها افتخار حکومت نادانی و جهل بر ایران نیست، چرا که سازمان بهداشت جهانی پس از اهواز، از سنندج، کرمانشاه و یاسوج در میان دَه شهر اول آلودۀ جهان نام برده است.

این آمار طیّ چند هفته با افزایش آلودگی هوا و بارندگی های مقطعی به بیش از شش هزار نفر رسید که از مشکلات تنفسی و تهوع و سردرد رنج می بردند. فاجعه به همین جا ختم نشد و معاون درمان دانشگاه جندی شاپور خوزستان اعلام کرد که در مجموع دو بارش باران میکروبی در استان، هجده هزار و یکصد و چهل و یک نفر راهی بیمارستان شدند.

سازمان محافظت محیط زیست خوزستان پس از آنالیز نمونۀ آب باران در بارندگی های هفته گذشته، اعلام کرد که میزان نیترات بالا، احتمال باران اسیدی را قوت داده است. بر اساس گزارشها آلودگیهایی ناشی از گرد و غبار، سوغات کشورهای همسایه، عراق و عربستان و آلودگی محیطی ناشی از کارخانه ها و پالایشگاه ها، از دیگر دلایل آلودگی اهواز و شهرهای اطراف آن است که اثرات این آلودگیها حتی منجر به بیماریهایی نظیر سرطان نیز شده است.

حکومت آخوندها میلیاردها دلار از منابع و دارایی ملت ایران را یا غارت کرده و یا خرج دستیابی به سلاح اتمی کرده است. اگر درصد ناچیزی از این ثروتها، در جهت حفظ محیط زیست و کنترل کارخانه ها و پالایشگاهها هزینه می شد، مسلما چهار شهر ایران در میان دَه شهر آلودۀ جهان قرار نمی گرفتند. عامل تمامی مشکلات، ویرانیها و رنج و مصیبتی که گریبان ایران وایرانی را گرفته است، رژیمی است که ذرّه ای ارزش و اهمیّت برای نوع انسان قائل نیست. اینها برای ویرانی تام و تمام آمده اند. به قول زنده یاد فریدون مشیری:

صحبت از پژمردن یک برگ نیست

وای جنگل را بیابان می کنند.

 

 

25 نوامبر سال 2013 میلادی