چشم انداز تازه جنگ در منطقه (قسمت آخر)

امروز امّا سؤال این است: آیا تاریخ مصرف رژیم ملّایان به پایان رسیده است؟! به دو دلیل روشن و مستدل می توان به این سؤال پاسخ داد. اوّل اوضاع درمانده و مضمحل حکومتی است که اسلامی اش می خوانند. از تمام نارضایتی های داخلی و شورش های اجتماعی که بگذریم، با نگاهی به پیکرۀ جذام زدۀ این هیولا در می یابیم که زمان فروپاشی نزدیک است. یک روز خطّ امام را از صحنه خارج کردند، روز دیگر یاران سابق را با چوب و چماق فتنه در هم کوبیدند و همین روزها هم رئیس جمهور انتصابی شان شده است سردستۀ جریان موسوم به انحرافی و با اسنادی که از آقایان مراجع و مجتهد و مقام معظّم در دست دارد، مانده اند که با او چکار کنند. در واقع شده است مصداق همان ارّۀ معروف که کاریش نمی شود کرد. چهرۀ کریه و رو به زوال این رژیم را می شود درانتصابات مجلس نهم بهتر از هر زمان دیگر دید و به عجز و درماندگی آن پی برد. دیگر نه از موجوداتی به نام اصلاح طلب خبری هست و نه از جبهه ها و سازمانهای ورشکسته یی همانند مشارکت و مجاهدین انقلاب اسلامی. سر پایه گذار حزب کارگزاران سازندگی هم که مدتهاست زیر آب است و حزب اعتماد ملی گویی حبابی بوده است که با یک اشاره ترکیده و دیگر محلی از اعراب ندارد. ظاهرا همه چیز دارد در یک رودررویی رو به رشد و فزاینده بین جناح رهبری و رئیس جمهوری که آورده بود تا هر وقت که خواست توی سرش بزند و ترمزش را بکشد، تعیین تکلیف و خلاصه می شود. تحریمها و بن بستهای سیاسی و اقتصادی را هم که به اینها اضافه کنیم، بهتر در می یابیم که هیولا در حال تلو تلو خوردن است.
دلیل دوّم به پایان رسیدن تاریخ مصرف رژیم عمّامه داران کنشها و واکنشهای شرکای سابق غربی شان است. همانها که بیش از سی سال است کور و لال بودند و چشم و گوش بر رنجهای یک ملّت بسته بودند. آنها امروز با لحنی قاطعانه و تحکیم آمیز با رژیم سخن می گویند و دیگر از نازکشیدنها و کوتاه آمدنهایشان خبری نیست. بعنوان مثال فرانسۀ امروز غیر قابل مقایسه با فرانسه ژاک شیراکی است که حتّی ساختن چند بمب هسته یی توسط آخوندها را مسئلۀ پیش پا افتاده یی می دانست. حملۀ مزدوران رژیم به کنسولگری و سفارت انگلیس و اخراج سفارتچی های رژیم از آن کشور نیز، حاکی از پایان دوران طلایی نرد عشق باختن روباه پیر استعمار با ولایت فقیه است.

در خصوص احتمال بروز جنگ بین رژیم و آمریکا و متّحدانش، پیش از این موانعی وجود داشت که ظاهرا یک به یک در حال رفع و رجوعند. یعنی هر مانعی که از سر راه برداشته می شود، احتمال بروز جنگ در آینده یی نزدیک، قویتر می شود. اوّلین و بزرگترین عامل جلوگیری از جنگ، وجود سربازان آمریکایی در خاک عراق بود. سرزمین مصیبت زده یی که دیکتاتورش را حلق آویز کردند تا تبدیلش کنند به یک دموکراسی ناب غربی از جنس اسلامی و نوع آخوندی اش در ایران. سربازان آمریکایی از عراق خارج شدند تا یکی از پاشنه آشیل های این غول بی شاخ و دم امپریالیستی را در صورت حمله به ایران ترمیم نمایند. درافغانستان از شیوۀ هویج و چماق با طالبان استفاده می کنند و ضمن اینکه زدو خوردها ادامه دارد، حتّی کرزای را هم دور می زنند و با طالبان جهت مشارکت در قدرت به بحث و گفتگو می نشینند.
سوریّه متّحد قدیمی رژیم در تنگنای وحشتناکی به تلّه افتاده است. کشتارهای بیرحمانه نه تنها تاکنون مشکلی را برای دولت خونریز اسد حل نکرده است، بلکه باعث افزایش اعتراضات و خشم این مردم مصیبت زده و به جان آمده، اما مقاوم شده است. نیروهای نظامی دسته دسته دارند از ارتشی که توسط فرماندهان سپاه اداره می شود جدا شده و به صف مردم می پیوندند. سقوط حکومت بشّار جنایتکار یعنی فروپاشی آنچه که رژیم عمق دفاع استراتژیکی خود می نامد.
مشکل حماس با پیوستن به فتح تقریبا حل شده و احتمال اقدامات این گروه در صورت حمله ناتو و متحدانش به ایران، چیزی در حدّ صفر است. آنها به آینده چشم دوخته اند و حاضر نخواهند بود منافع خودشان را فدای امیال رژیم آخوندها در ایران نمایند.
با فروپاشی حکومت سوریّه حزب الله لبنان حمایتهای پشت جبهه را از دست خواهد داد و بعید است که در این شرایط دست به خودکشی بزند. افکار عمومی در لبنان نیز نخواهد پذیرفت که تحرّکات این گروه در شرایط جنگی به نفع ایران، بار دیگر باعث هجوم هواپیماهای اسرائیلی به آن سرزمین و خرابی و نابودی و کشتار بیرحمانۀ شهروندان بیگناه بشود.
طبق آخرین اخبار آمریکائیها سیستم های راداری ضد موشکی شان را در ترکیّه به راه انداخته اند و نظامیان آمریکایی در آنجا مستقر شده اند. البته تنها پس از شروع جنگ می توان از میزان کارآیی آنها در مقابل شلیکهای انبوه موشکی رژیم مطّلع شد.
اسرائیل هم البته بیکار ننشسته و با ارسال بیش از یک میلیارد و ششصد میلیون دلار سلاح و تجهیزات شامل هواپیماهای بدون سرنشین تجسّسی، جاپای خود را در جمهوری آذربایجان همسایۀ شمالی ایران، بازتر کرده است.

در نابودی رژیم آخوندها شک و تردیدی نیست. امّا دخالتهای بیگانه و تهاجم نظامی، در مرحلۀ نخست نابودی تمامی زیر ساختهای اقتصادی را به دنبال خواهد داشت. هدف از بمبارانهای وحشیانه تنها مراکز غنی سازی و پادگانهای نظامی نخواهد بود. پس از این مرحله آنها اقدام به روی کار آوردن دولتی دست نشانده خواهند کرد تا ادامه منافع و چپاول ثروتهای ملّی ما را همانند صد سال گذشته، از این طریق ممکن و میسّر سازند. استقلال بدون آزادی و آزادی بدون استقلال واقعی سرابی بیش نیست. آزادی ملّت ایران باید از طریق همان مردم و با دستان توانمند خودشان محقّق شود. حکومت آیندۀ ایران را فقط و فقط ایرانی باید تعیین و تأئید نماید. جنگ چارۀ کار ایران و ایرانی نیست. جهت جلوگیری از حمله و جنگ، باید هر آنچه در توان داریم به کار گیریم.
28 فوریّه سال 2012 میلادی