فصل آغاز تو کِی می آید؟!

ای نگاهت همه صبح
ای غرورت همه کوه
قلب تو بستر پویندۀ تاریخ من است
و نگاهت به جهان پنجره یی ست
که من از پرتو آن
صبح در صبح، سحر می بینم
باغ سرسبز خیالت آباد
که رها از هر فصل
جاری عِطر گل آزادیست

کاش می شد شعری به تو تقدیم کنم
و بپرسم از تو:
ای نگاهت همه صبح
ای غرورت همه کوه
فصل آغاز تو کِی می آید؟!