قیام و خیزش دهم اسفند در پی قیام دلاورانه بیست و پنجم بهمن و اوّل اسفند در یک هوای سرد و بارانی شکل گرفت و یک روز تاریخی دیگر را در عرصۀ مبارزات ملّت ایران علیه دیکتاتوری مذهبی رقم زد. مزدوران طبق معمول از ساعتها قبل در محل های موعود تجمع مستقر شده بودند. مسلّح و مجهز به تمامی ساز و برگهای سرکوب. نیروهایی از یگانهای ویژه، بسیجی و لباس شخصی هایی که بنا بر گزارشات اینبار صورتهای خود را پوشیده بودند. نمادی از ترس و وحشت نیروهای سرکوبگر علیرغم آنهمه اسباب و ادوات سرکوبگرانه!.
امّا از آنطرف اندک اندک جمع مستان سر رسیدند و شعارهای مرگ بر خامنه ای و مرگ بر دیکتاتور و همچنین شعارهایی در حمایت از آقایان موسوی و کرّوبی فضای آسمان ایران را شکافت و به اقصی نقاط عالم رسید.
وقتی که قدم به قدم نیروهای سرکوبگر هار و وحشی آماده دریدن و بریدن و شکستن دندان بر هم می فشارند و زن و مرد و پیر و جوان بی اعتنا و علیرغم تمامی هشدارها خیابانها را به تسخیر خود در می آورند، پیامش این است که دیگر جوّ خفقان و سرکوب شکسته است و حالا حکومت با مردمی مواجه است که انگیزۀ قوی برای نیل به آزادی و حاکمیّـت مردمی، بیم و ترس را در دلهای دریایی شان کمرنگ کرده است.
دیگر آن زمان گذشته است که دو رأس بسیجی خیابانی را قرق می کردند و هر کسی را که دلشان می خواست بازجویی می کردند و با خود می بردند و آب هم از آّب تکان نمی خورد. حالا دیگر حنای سرکوب و ارعاب رنگ باخته و صدای گلوله ها و گاز اشک آور و شوکرها، نمی تواند خللی در عزم آهنین یک ملّت وارد نماید.
ولی فقیه حالا می داند که در تقابل با مردمی که عزم جزم کرده اند تا به زیرش بکشند، دو راه بیشتر پیش رو ندارد. یا کوتاه بیاید و به خواست مردم تن دهد، یا اینکه دستور شلیک مستقیم و حداکثر خشونت را صادر نماید. در هر دو صورت رژیم محکوم به سقوط و سرنگونی است چرا که مورد اوّل روند سرنگونی را تسریع خواهد کرد و مورد دوّم راه به رادیکال شدن مبارزه و پاسخ مشت در مقابل مشت خواهد شد و آنگاه خواهیم دید که سرداران عربده کش چگونه خوار و ذلیل و زبون در مقابل خشم و قهر خلق وا خواهند رفت و بساط حکومت فساد و خفقان یکشبه جمع و پیچیده خواهد شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر