جور دیگر باید دید

بالاخره چشممان به جمال بیانیّه دو نفرۀ آقایان موسوی و کرّوبی در خصوص راهپیمایی روز 22 خرداد روشن شد و آقایان نشان دادند که به نیمه های سربالایی نرسیده نفسشان بند آمده و به هن و هن افتاده اند। این قسمت از بیانیّه مزبور را اگر حتّی خوانده اید یکبار دیگر بخوانید تا ببینید که بعضیها دلشان را به چه کسانی خوش کرده بودند.

اکنون در حالی که ۴۸ ساعت به زمان پیش بینی شده برای راهپیمایی باقی نمانده است با عنایت به گزارش نمایندگان احزاب اصلاح طلب و نیز جهت حفظ جان و مال مردم اعلام می داریم راهپیمایی پیش بینی شده برگزار نخواهد شد. بدیهی است با سابقه سیاه یک سال گذشته در سرکوب معترضانی که تنها جرمشان طلب نمودن رأی خود به شیوه ی مسالمت آمیز بود و همچنین اخبار رسیده از سازماندهی مجدد افراطیون و سرکوبگران در جهت یورش به مردم بی دفاع و مظلوم، از مردم و معترضان می خواهیم خواسته و مطالبات به حق خود را از مجاری کم هزینه تر و موثرتری دنبال کنند.
مجاری کم هزینه تر!!!؟ عجبا! بیش از سی سال است که ملّت ایران برای کوچکترین حرکت اعتراضی حتّی، سنگین ترین هزینه را پرداخت کرده است. آخر با رژیم جهل و جنایت و جنون با چه زبانی می توان حرف زد که هزینه کمتری داشته باشد؟!
شک نکیند که از این به بعد رژیم جری تر و درّنده تر خواهد شد। حیف از آنهمه حمایتهای مردمی। مگر همین مردم نبودند که به حمایت از شما به خیابان آمدند یا حسین میر حسین گفتند و شیخ اصلاحات را فریاد زدند و شلّاق و گلوله اش راخوردند؟ . در یک کلام آقایان اینکاره نبودند. اینها اگر برای اعتماد مردم ارزشی قائل بودند و در مقابل خون شهیدان احساس مسئولیت می کردند اصلا دنبال گرفتن مجوز تظاهرات از مشتی رذل فرومایه و جنایتکار نمی رفتند.
حقیقت تلخ اینجاست که آقایان جا زده اند ، بدجوری هم جا زده اند و به زعم خودشان برای فرار به جلو بهترین راه را برگزیده اند. می رویم تقاضای مجوّز می کنیم اگر دادند که فبها. خودمان جلو می افتیم و ملّت هم پشت سر. اگر هم ندادند خب دیگر خطر کردن معنا ندارد. منّتش را هم بر سر خود مردم می گذاریم. حفظ جان و مال مردم را بهانه می کنیم و عطایش را به لقایش می بخشیم.
حقّ مردمی که بی محابا به خیابان آمدند و از مرگ و شکنجه و تجاوز، هراسی به دل راه ندادند این نبود.

جا زدن رهبرانی که البته تا دیروز هم پشت سر مردم حرکت می کردند البته می تواند یک جنبۀ مثبت و پربار هم به همراه داشته باشد و آن اینکه اولا برای همیشه دکّان اصلاحات و اصلاح طلبی تخته خواهد شد و ثانیا فعّالان و معترضین داخل کشور بیش از پیش متوجّه خواهند شد که از این امامزاده هایی که با بهانه و بی بهانه امام راحل را حلوا حلوا می کنند، معجزه ای برنخواهد خاست. بیش از پیش متوجّه خواهند شد که به قول زنده یاد سهراب سپهری: چشمها را باید شست....جور دیگر باید دید.