ضحّاک این زمانه همین است، کاوه شو

این چهرۀ کریه، مقام ولایت است
اسطورۀ همیشۀ جهل و جنایت است

سفّاکی و ددی و رذالت،نشان او
در اینهمه فراتر از اوج و بغایت است

گر صحبت است ز ناپاکی و کژی
او مجتهد به هر دو و کارش امامت است

درّنده زشت خوی و ستم کسب و کار او
بر هر نخش ز ریش، هزاران قباحت است

این اُسوه و عصارۀ اوباش رذل و پست
فرماندۀ بسیج و سپاه جهالت است

افسار وحشیان حرامی به دست اوست
فرماندۀ وحوش، مقام ولایت است

بدکارگان که روسپیِ کارِ سیاستند
آگه که حرفۀ حضرت، زعامت است

شیطان بسی دمیده به روح پلید او
کاینگونه آیه های ستم را تلاوت است

اعدام و سنگسار و شکنجه، مرام اوست
پس شک نکن که کار ولیّان هدایت است

لعنت به آل فقیهان بد سرشت
نفرین به هر چه ولیّ دنائت است
در مکر و حیله امام است و نابکار
پرونده اش ببین که سراسر جنایت است

لعنت کند یزید بر آنکس در این زمان
بدتر ز شمر به ظلم و قساوت است

آغشته دست و ریش و عبایش به خون خلق
اهریمن تباهی و ننگ و خباثت است

*

صد بار اگر که بشویند و آب کشند

طاهر کجا شود؟! چو عین نجاست است

فرمان دهد به کشتن و اعدام مردمان

آری همین به منطق شیخان، کرامت است

*

ضحّاک این زمانه همین است، کاوه شو

کار خطیر تو دفع رذالت است

صدها ندا به خاک، و هزاران اسیر بند

بر دوش خلق چه سنگین، غرامت است