دست آخوند کوتاه

همانگونه که از قبل نیز قابل پیش بینی بود، رژیم سراپا جنایتکار آخوندها پس از بیرون آمدن مجاهدین از لیست تروریستی اتحادیّه اروپا، افسارگسیخته تر از همیشه در صدد انتقام و ضربه زدن به مجاهدین مستقر در شهر اشرف بر آمده بود.
اظهارات ولی فقیه که خود به میدان آمده بود در دیدار با طالبانی رییس جمهور عراق مبنی بر اخراج مجاهدین، خود گویای این نکته بود که جمع کردن بساط مجاهدین از عراق از نان شب هم برای رژیم واجب تر و حیاتی تر می باشد.
آنچه که در خلال یکی دو روز گذشته اتفاق افتاده نیز تاکیدی است بر این نکته که متاسفانه نیروهای عراقی مستقر در محل، مقر فرماندهی شان در تهران است. یعنی در واقع حفاظت شیشه را به سنگ سپرده اند. پاسداران و گماشتگان رژیم در لباس افسر عراقی انجام وظیفه می کنند و نقض قوانین بین المللی را در دستور کار دارند.

جلوگیری از ورود تریلرهای حامل سوخت و دیگر مایحتاج ضروری ساکنان اشرف، اگر از طرف مقامات ذیصلاح و ارگانهای بین المللی مانند سازمان ملل متحد، محکوم و قضیّیه طبق روال قانونی حل و فصل نگردد، متاسفانه شاهد بروزیک فاجعه انسانی خواهیم بود

।
راستی در این اوضاع و احوال، سردمداران انجمن موسوم به نجات در کدام جهنم درّه ای گرفتار آمده اند که خبری از آنان نیست। این دایه های دلسوزتر از مادر، که برای نجات فریب خوردگان اشرف سینه چاک می دادند و گلو پاره می کردند، آیا نباید در این لحظۀ حساس حدّاقل در حدّ یک اطّلاعیّه، اعمال زشت آمران و عاملان این عمل ننگین را محکوم کنند و به حمایت از انسانهای مستقر در اشرف مبادرت نمایند؟

جواب البته منفی است. به مصداق کارد دسته خود را نمی برد. هر چند که این انجمن رژیم ساخته و اعضای خودفروختۀ آن از پیش رسوا و منفور خاص و عام بوده اند، امّا در اینگونه شرایط است که نقاب کاملا از چهرۀ این خودفروختگان فرو می افتد و رسواتر و رسواتر از پیش می شوند.

تو پس پرده و ما خون جگر می ریزیم ............. آه اگر پرده برافتد که چه شورانگیزیم