به هر جا روی با بهاران بیا

ترا می سپارم به باران به آب
به عرفانِ شوریده در شعر ناب
ترا می سپارم به امواج نور
که سر می زند در شبِ ماهتاب
ترا می سپارم به نوری که حق
فرستاده از بهر راهِ صواب
به مستانِ هرگز ننوشیده مِی
و بی جام باده، خرابِ خراب
ترا می سپارم به روح نسیم
به آرامش سبز بیتای خواب
به شبنم به گل در شب عاشقی
و عشقی که کرده به پا، انقلاب
به آن غنچۀ نورسیده به باغ
به شرمی که دارد به رغمِ حجاب
ترا می سپارم به ذات کلام
به شوری که سر می زند از کتاب
به رندِ غزلخوان به دیر مغان
به گیسوی چین خوردۀ تاب، تاب
به نوری که در ذات آیینه است
به صبح بهاری، به بوی گلاب
به هر جا روی با بهاران بیا

و همره بیاور کمی آفتاب